Turyzm - Mediolan z innej strony

Nim rozpłyną się wspomnienia z Mediolanu (co będzie dobrym pretekstem do ponownych odwiedzin), chcieliśmy się podzielić ostatnią porcją zdjęć ukazującą piękno Lombardzkiej stolicy. Mieliśmy chwilę, żeby pobuszować w gąszczu małych uliczek oplatających niczym pajęczyna okolice La Scali, Piazza del Duomo i okolic na południowy zachód śródmieścia.

Na Via Brera minął nas Whartonowski pan. Zapewne sprzedał parę obrazów i wracał do jednej w swoich kwater ponaprawiać rzeczy.

Milano nie ma tak animalistycznej etymologii co Augusta Taurinorum, a woda powinna z czegoś sikać. Złoty kaczorek nadaje się do tej funkcji idealnie.

Uwaga, uwaga! Konkurs! Kogo przedstawia poniższe zdjęcie?

Zwiedzając Włochy często natrafiamy na zjawiskowe twory. Żałujemy, że nie ma z nami znawcy (Malw, tęsknimy), który by nam objaśnił, dlaczego np. poniższy koń kuca i wierzga. A może to jest po prostu kuc... Prawdopodobnie historia powstania takich cudeniek jest podobna do historii sanockiej niziołki z parasolką. Kto wie.

Poniżej dwa zdjęcia kojarzą nam się tylko z zachwytem i ulgą, że jednak Włochy mogą urzec przytulnością.

Bazylika św. Ambrożego jest parę kroków od Katedry, ale nie żałujemy przechadzki. Chłodne mury przywitały nas freskami z XI wieku. Wewnątrz bazyliki znajduje się mała romańska krypta ze szczątkami europejskiego megaimperatora, Ludwika II. Właściwie był on tylko prawnukiem Karola Wielkiego, ale w tamtych czasach to było coś.

Na zakończenie zwiedzania udaliśmy się do Museo Nazionale della Scienza e della Tecnologia "Leonardo da Vinci". Niestety nie mogliśmy robić zdjęć w środku. Dla studentów wstęp jest darmowy, a ekspozycja bardzo ciekawa. Poza ok. trzydziestoma konstrukcjami na podstawie rycin Leonarda można obejrzeć i zapoznać się ze współczesnymi wynalazkami. Dłuższą chwilę spędziliśmy w sali radiokomunikacyjnej, gdzie np. przesyłaliśmy znaki Morse'a przez dwie anteny składające się z kwadratowego kawałka blachy. Za wzmacniacz służył przekaźnik. Prostota i efektywność tej kostrkucji powaliła mnie na kolana - czy można wymyślić bardziej dydaktyczny przykład?

Znajdują się tam również konstrukcje próbujące stawić czoła współczesnym problemom. Ciekawą kostrukcją było insektarium dla sztucznych owadów. Jego oświetlenie było zmienne, a roboty były tak zaprogramowane, żeby złapać jak najwięcej światła w swoje baterie słoneczne. Energię do zasilenia niskomocowych silniczków pobierały z lamp.

W drodze do muzeum trafiliśmy na takie cudeńko architektoniczne. Cóż z tego, że parter ma małą powierzchnię.